Rozdział 9

 Zanim rozdział, podam kilka istotnych informacji:
- po prawej stronie znajdziecie licznik, który odlicza dni/godziny/sekundy do następnego rozdziału. Zwykle będzie on odliczał 2-3 dni, ale może się zdarzyć, że następny rozdział pojawi się jeszcze później.
- moje opowiadania będą publikowane seriami. Każda seria liczyć będzie po 15 rozdziałów.
- opis bohaterów pojawi się niedługo
- czasami pod rozdziałem pojawiać się będą zdjęcia i linki np. z muzyką, która pomogła mi napisać dany rozdział (funkcja ta nie zawsze się pojawi).
- pojawi się również nowość: "A w kolejnym rozdziale..." - czyli po krótce co w następnej notce.
- zamiast popularnych "*" dla "upiększenia" posta korzystać od dzisiaj będę z tego wzoru: ~*~



Tony wybrał się na nocny patrol. Wymknął się z domu przez okno i pobiegł do zbrojowni. Tam założył zbroję zwiadowczą i poleciał do Stark International.

Tak jak myślał w czasie lotu -  za biurkiem jego ojca ujrzał Stane'a. Fakt, nie wywalili go z firmy po tej szarpaninie, ale co on robi w nieswoim gabinecie? To przecież miejsce jego ojca. I co on tak właściwie robi w firmie o tej porze...

Brunet przyglądał się Obadiaszowi jeszcze przez dobrą godzinę. Ten jednak nie robił nic, co można by było uznać za podejrzane. Przeglądał tylko foldery w komputerze. Niestety, chłopak nie miał aż takiego wglądu, aby dowiedzieć się, co czyta.

Kiedy w końcu dopadło go zmęczenie, odleciał do zbrojowni. Tam odstawił pancerz i wrócił do domu.

******

Howard przebudził się. Spojrzał na zegarek stojący obok łóżka.

- Osz cholera! - zerwał się. - Spóźnię się, spóźnię się, spóźnię się... - powtarzał ciągle, wykonując przy tym podstawowe poranne czynności. Spakował na szybkiego śniadanie i pomknął do firmy.

Kiedy znalazł się u celu, był zdziwiony, że zostało mu jeszcze parę minut do rozpoczęcia pracy. Był pewien, że nie zdąży. Poczuł ulgę i wolnym krokiem wszedł do firmy.

- Witaj Howardzie. - powitała go z uśmiechem sekretarka i zaproponowała kawę.
- Proszę przynieść mi ją do biura. - odpowiedział, po czym zniknął za drzwiami gabinetu.

Zajął wygodne miejsce za biurkiem i rozpakował się.

- Niech to szlak! - krzyknął zauważywszy, iż nie zabrał wszystkich papierów z domu. - Eh... nie będę miał wyboru, jak zadzwonić do Tony'ego i przysłać go tutaj.

Howard odłożył torbę biurową na podłogę. Kiedy się pochylił zerknął na swojego laptopa i ujrzał, że jest on niedomknięty. Zdziwiony wyprostował się i podniósł klapę. Zalogował się, a potem...

******

Tony w tym czasie smacznie spał. Miał szczęście, ponieważ dzisiaj miał miejsce jeden z nielicznych dni w roku, kiedy uczniowie Akademii jutra mieli wolne. Z tej okazji mógł spokojnie się wyspać, zważywszy na swój ponadgodzinny patrol nocny.

Niestety, jak to zwykle bywało, brunet po raz kolejny został wyrwany ze snu. Nieźle rozzłoszczony odebrał komórkę.

- Tony, obudziłem cię?

- Nie, wcale. - warknął

- Przepraszam synu, ale mam do ciebie prośbę. Czy mógłbyś przynieść mi papiery do firmy? Zostawiłem je w kuchni na stole o ile pamiętam.
- Yhym... będę niedługo. - i rozłączył się.

Tymczasem...

Howard po krótkiej rozmowie telefonicznej ponownie zerknął na komputer. Ponownie z wielkim szokiem i niedowierzaniem spoglądał w ekran. Ktoś włamał mu się do komputera i przejrzał dane o Marii! Czyżby to był Tony? Nie, to niemożliwe...

Po około 30 minutach, zjawił się nastolatek. Rzucił papiery na biurko i opadł na fotel.

- Dziękuję. Coś się stało?
- Po prostu biegłem przez całą drogę. Były straszne korki...
- Rozumiem. Teraz możesz już iść i odpocząć.
- Tato, bo ja... chciałbym z tobą porozmawiać.
- Nie teraz synu. Poczekaj z tym, aż wrócę do domu.
- Ale to ważne...
- Na pewno nie tak ważne, jak moja praca. Zaczekaj z tym proszę.

Tony tylko zmarszczył czoło. Wpatrywał się w ojca zabójczym wzrokiem.

- Anthony! Możesz wyjść?
- Myślałem, że traktujesz mnie poważnie. - odparł i wyszedł.

Howard natomiast odetchnął i powrócił do czytania danych.

******

Pepper przesiadywała na kanapie, przełączając kanały. Nudziła się jak nigdy. Nie miała ochoty zadzwonić do Tony'ego, bo była na niego zła. Chociaż chłopak nic w zasadzie jej nie zrobił, to zazdrość zżerała ją od środka.

W końcu odważyła się i sięgnęła po komórkę. Niestety, chłopak nie odbierał.  Spróbowała więc drugi raz, a potem kolejny i kolejny. Po kilkunastu minutach dała sobie spokój.

******

Tony wrócił do willi i pierwsze co zrobił, to poszedł do pokoju ojca. Myśl o tym, że z rozmową na temat mamy musi trochę poczekać, coraz bardziej go przytłaczała. Postanowił więc zaryzykować i... Poszperać w rzeczach ojca.

Zaczął od przeglądania szuflad, które wchodziły w skład szafek nocnych. Nie znalazł tam raczej nic ciekawego, oprócz paczki papierosów. Schował ją do kieszeni z myślą, iż zrobi ojcu awanturę, ponieważ znowu zaczął palić. Następnie chłopak przeszukaj szafę z ubraniami. Oprócz eleganckich ubrań i kostiumów tu także nic nie znalazł. Poddał się.

- Może rzeczywiście dam sobie spokój?

Chłopak uporządkował niektóre powyciągane ubrania, by nie wzbudzać podejrzeń. Następnie zrezygnowany wyszedł z pomieszczenia.
Nie wiedział, co ma począć. Nagle poczuł suchość w gardle. Musiał się czegoś napić.

Dosyć szybkim krokiem zmierzał do kuchni.

*dźwięk telefonu*

- Halo? - Warknął, jakby ktoś mu przeszkodził w robieniu czegoś ważnego.
- Tony? Tu Rhodey. Właśnie jestem w parku i coś tu się kroi. Możesz przelecieć?
- Co!? Kto tam jest?
- To chyba .A.I.M. i Magia!
- Zaraz tam będę!

Chłopak odłożył telefon i natychmiast pobiegł do zbrojowni.

******

Tony przybył na miejsce. Razem z Rhodey'em w zbroi War Machine wtrącił się do walki.

- Ty zajmij się pszczelażami, ja biorę tych knypków w garniturach!

Przyjaciele bez problemu rozprawili się z elitą i wrócili do zbrojowni.

- I pomyśleć, że wystarczyły na nich tylko repulsory i kilka rakietek. - Śmiał się Rhodey.
- Coś tu nie gra. Za łatwo poszło. - Kręcił głową Stark.
- Nie przesadzaj!
- A tak właściwie, gdzie Pepper?
- Stary! Nie kontaktuje się z tobą od kilku dni, a ty dopiero teraz zauważyłeś!?
- Przepraszam, ale ja i Melody...
- Ona kompletnie zawróciła ci w głowie!

- Gdybyś był zakochany, miałbyś tak samo.
- I tu się mylisz Tony. Ja bym przynajmniej dbał o przyjaciół.

Brunet spuścił głowę.

- Masz racje...
- Nie zabraniam ci się spotykać z Melody, ale przyjaciołom też poświęcaj czas.
- Kiedy ja skupiam się na tym, żeby mieć dziewczynę!
- Posłuchaj mnie Tony! Czy to aby na pewno dobre rozwiązanie? Jesteś Iron Man'em, codzinnie ratujesz komuś życie i nie będziesz miał czasu na randki!
- To może jak jej powiem prawdę...
- Nie możesz! Znaczy... to twoja decyzja.
- Żartowałem. Muszę ją lepiej poznać, bardziej jej zaufać...
- To bierz się do roboty. Tylko proszę cię, zawiadom Pepper. Ona czeka, aż się do niej odezwiesz.

Brunet sięgnął do kieszeni po telefon, który wibrował.

<Masz 25 nieodebranych połączeń oraz 13 wiadomości od: Pepper Potts>

- Że co!?
- Mówiłem. Lepiej się odezwij. Ona tak potrafi ciągle. Ciesz się, że sobie trochę odpuściła, słyszałem, że kiedyś do jakiejś osoby wydzwaniała dosłownie co 5 minut. 
- Dobra, postaram się. Ale nie teraz.
- Niby czemu?
- Bo chcę umówić się z Melody?
- Eh, Tony...
- No co? Nie wiem, czy wiesz, ale dzisiejsza noc będzie obfitować w spadające gwiazdy.
- Mówisz serio?
- Ehem. Jak chcecie, to chodźcie z nami. Może to Pepp lepiej zrobi?
- Myślę, że tak!
- W takim razie do niej zadzwonię.Ale później... Najpierw do Melody.
- Jak chcesz. Ja pójdę do domu się uszykować.

Przybiciem popularnego "żółwika" przyjaciele pożegnali się.

******

- Tony? - spytała szatynka słysząc znajomy głos dobiegający ze słuchawki.

- Cześć, masz ochotę dzisiaj wyjść?

- W sumie nie mam nic do roboty.

- Właściwie, to miałem na myśli wieczór. Teraz nic nie zdziałamy.

- Co masz na myśli?

- Dzisiaj będzie można oglądać spadające gwiazdy. Myślałem sobie, czy byś ze mną poszła...

- Jasne! To takie romantyczne!

- Cieszę się. Tylko uprzedzam, że ida z nami Pepper i Rhodey.

- Nie ma sprawy.

- To do zobaczenia. Widzimy się pod twoim domem o 21.

******

Tony skakał z radości. Dosłownie. Cieszył się, jak małe dziecko. Przeczuwał, że dzisiaj będzie wyjątkowy wieczór...

_________________

Notka krótka, bo zabrakło weny. Tym bardziej, że jestem wykończona i w realu nie najlepiej się czuję. Nowy rozdział może pojawić się dopiero w okolicach niedzieli/poniedziałku, ponieważ wyjeżdżam i nie wiem, kiedy wrócę.