Rozdział 21

"Urodziny"

Już od samego rana byłam zabiegana. Przyjęcie-niespodzianka dla Tony'ego z okazji jego siedemnastych urodzin było nie lada wyzwaniem. Chociaż najgorsze przede mną...

Jakoś udało mi się od kilku tygodni zachować sekret o tym, że Tony otrzyma od nas prezenty i zorganizujemy mu przyjęcie. A dlaczego zorganizujeMY?

Ogółem to wszystko było moim pomysłem i chciałam to zorganizować sama. Zważywszy na fakt, iż mój chłopak trzyma się bardzo tymi zawiłymi relacjami z Rhodey'em i Pepper, postanowiłam i ich włączyć w tę akcję. Dodatkowe ręce do pracy były tu niezbędne. Chociaż co do drugiej wymienionej osoby miałam wątpliwości, czy aby na pewno trzymała język za zębami i nie pisnęła słówka, by zepsuć wszystko i zrobić mi na złość. Kilkakrotnie taka myśl mi przyszła do głowy, jednak głęboko wierzyłam w dobre intencje Pepper. Ona by nie skrzywdziła Tony'ego.

Mniejsza z tym!

Zadzwoniłam po taksówkę, która dość szybko zjawiła się pod moim domem. Taksówkarz zawiózł mnie na drugi koniec miasta, gdzie znajdowała się najlepsza cukiernia w mieście. Tam odebrałam wielkie zamówienie i wróciłam do siebie.

Tort spełniał moje oczekiwania. Mam nadzieję, że i solenizantowi będzie smakował, tak samo jak jego gościom. Szkoda, że na przyjęciu zabraknie pana Howarda, ale ten miał ważne sprawy w Chinach i nie mógł przyjechać wcześniej, niż zaplanował. Mam nadzieję, że mimo tego incydentu, Tony będzie szczęśliwy.

Z ogromnym tortem wróciłam do swojego domu. Kiedy się w nim znalazłam, zadzwoniłam po resztę i zwołałam wszystkich do siebie.

~*~

Po kilkunastu minutach Pepper i James zjawili się u mnie. Pomogli mi z dekoracjami. W pewnym momencie dołączyła też do nas pani Roberta - mama Rhodey'ego, która była niekwestionowaną kucharką. Wiedziała, jak wyprawić komuś urodziny życia. Chociaż Tony te ważniejsze urodziny będzie miał za rok, to i tak nikt nie zabroniłby nam już teraz tak hucznie świętować jego siedemnastki.

W pewnym momencie spojrzałam na zegarek. Dochodziła godzina 13.00. Do rozpoczęcia imprezy pozostały nam więc 4 godziny. Musieliśmy się sprężyć.

- Tony będzie dumny. - zagadała Pepper. Chwila. Nie wścieka się?

- Dzięki... - nie wiedziałam jak się zachować.

- Spoko.

~*~

Nasze przygotowania trwały jeszcze bardzo długo. Powieszenie wszystkich dekoracji: serpentyn, balonów, umiejscowienie wielkiego napisu "Wszystkiego Najlepszego"... ledwo wyrobiliśmy się z czasem. Musiałam jednak przyznać, że pomoc przyjaciół Tony'ego była tutaj nieunikniona...

Godzina 17.00

Wszyscy z niecierpliwieniem wyglądamy przez okna za Tony'm. Zapewne się spóźni, jak to bywa w szkole. 

Nagle śmignęło nam czerwone Ferrari.

- To on! Już tu jest! Idzie tu! Wszyscy na pozycje! - krzyknęła Pepper.

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!

- O mój Boże!

- Sto lat stary!

- Jacie... dzięki wielkie... aż...

- Zaniemówiłeś? - spytałam.

- Nooooo... - zaśmiał się w głos.

- Pomyśl życzenie geniuszu.

Tony stanął przed trzymanym w rękach Rhodey'ego tortem. Wziął głęboki oddech. Zamkną oczy. Chwila milczenia. Dość długa, bo niemal minutę.

Zdmuchnął świeczki.

- No, to teraz powiedz, o czym tak myślałeś.

- Nie mogę zdradzić, bo się nie spełni.

- No weź! Powiedz!

- Eh... chciałbym znów zobaczyć mamę. Bardzo za nią tęsknię.

Te słowa wprawiły wszystkich w osłupienie.

- Tony, ja... - Roberta nie wiedziała, co powiedzieć.

-Tak wiem, to głupie. Zrobiłem z siebie idiotę. Przepraszam. Wiecie co, zjedźcie trochę ciasta, a ja się przewietrzę. - po tym słowach udał się na zewnątrz. Natychmiast za nim poszłam.

~*~

- Tony?

- Yhm.

- Nie przeszkadzam?

- Nie, nie. Ty nigdy. - uśmiechnął się lekko, a po chwili znowu posmutniał.

- Tęsknisz za mamą, co?

- Nawet nie wiesz ile bym oddał, bym mógł ją jeszcze raz zobaczyć. Akurat dzisiaj w nocy miałem o niej sen. Śniły mi się lata mego dzieciństwa, słyszałem jej głos.

Chwyciłam jego rękę i wtuliłam się w niego.

- To nic złego, że za nią tęsknisz.

- Ale i tak to co powiedziałem było głupie.

- Dla mnie nie.

- Ale Pepper, Rhodey'ego i Roberty tak. W ogóle widziałaś, jaka była zmieszana?

- Nie przejmuj się tym.

- Jasne.

- Tony... wejdźmy do środka, świętujmy twoją siedemnastkę i nie zamartwiajmy się. Dziś jest twój dzień i masz być szczęśliwy.

- Masz rację. Nie będę się mazał. Chodźmy! - chwycił mnie za rękę i pociągnął za sobą.

Zanim weszliśmy: - A tak na marginesie. - stanął przede mną. To jestem szczęśliwy. Mam najwspanialszą dziewczynę na świecie. - pocałował moje usta, po czym weszliśmy do środka.

________________________

Strasznie przepraszam za tak długą nieobecność na blogu! Zaglądałam do niego często, jednak rozdziały się nie pojawiały. Dlaczego?

Początkowo było to spowodowane szkołą, potem zajęłam się Sekretem i moje lenistwo... Tak... pomysły na rozdziały mam, nie mam problemu z ich pisaniem, jednak po prostu mi się nie chce. Nie wiem dlaczego.
Uprzedzam jednak - nie porzucam blogowania. To chwilowe (no dobra kilkumiesięczne he he). Obiecuję, że od dzisiaj minimum 1 raz w tygodniu opublikuję kolejne rozdziały IMAA :)

+ wiem rozdział okropny : /